تا به حال شده روی یه متن چند دقیقه توقف کنی و بعد فکر کنی که خوب معناش را درک کردی؛ چند ساعت بعد همش اون متن توی ذهنت رژه بره و تو همش فکر کنی یعنی می خواد چی را بگه؟ ساعتها بهش فکر می کنی و پیش خودت به نتایجی می رسی!
خیالت راحت می شه که خوب الان دقیقا فهمیدم که گوینده چی می خواسته بگه!
ولی باز هم از ذهنت پاک نشه....
روزها و هفته ها بهش فکر کنی و با خودت کلنجار بری که یعنی چی؟
هر روز با خودت تکرارش کنی. به نظرت معنا را درک کردی ولی در همون حین انگار این قدر گستردس که تو حتی ذره ایی از اون را نفهمیدی!
دلت می خواد از یکی بپرسی که آخه یعنی چی؟ من باید چی کار کنم؟ گوینده چی را می خواسته به من بگه؟ و هزار تا سؤال دیگه...
اما از کی بپرسی؟ چطوری بپرسی؟
الان 3 هفتس که ذهنم درگیره....
چند بار خواستم بنویسم اینجا شاید کمی راحت بشم اما هر بار گفتم که چی؟
یک نفر به من بگه این آیه چی می خواد بگه:
« و همیشه خویش را با کمال شکیبایی به محبت آنان که صبح و شام خدا را می خوانند و رضای او را می طلبند وادار کن و یک لحظه از آن فقیران چشم مپوش که به زینت های دنیا مایل شوی و هرگز با آنان که ما دلهای آنها را از یاد خدا غافل کرده ایم و تابع هوای نفس خود شدند و به تبهکاری پرداختند متابعت مکن.»
سوره کهف آیه 28
[ پنج شنبه 87/8/16 ] [ 12:4 صبح ] [ ساجده ]
